Biogradska Gora

Zaterdag 25 juni 2016

Even voor half negen werden we wakker. Al eerder hadden we even het raam dichtgedaan vanwege de dranken leverancier die aan het laden/lossen was voor de deur van het hotel, maar daarna weer zijn we weer lekker weggezakt. Het beddengoed hebben we naar de grond verwezen, want 's avonds is het hier op de kamer nog 29 graden. We maken dan ook dankbaar gebruik van een ventilator op een standaard en laten de niet noodzakelijke verlichting uit.
Het ontbijt was lekker compleet en wederom in buffetvorm. Ondanks dat het hotel veel kamers heeft, zie je dat beslist in de drukte niet terug.
Vandaag staat een bezoek aan de Biogradska Gora op het programma. Dit nationale park is ongeveer 56km2 groot en is een van de oudste beschermde natuurparken ter wereld. De bergen in dit park zijn tussen de 2072 en 2139m hoog, maar daar kun je alleen maar lopend naar toe. Wij lopen graag een stuk, maar dit is voor ons net even te ver...... wij houden het bij een rondje om het Biogradska meer. Wederom doneren wij wat toegangsgeld en hopen dat ze het goed zullen besteden. Parkeren doe je daar waar plek is, ergens onder een boom, waar je geen last hebt van boomwortels. Bepakt met rugzakje met water, foto- en videocamera, wandelstok en petjes (zonnebrand is inmiddels ingetrokken) gaan we op pad. Wederom de eerste aanblik is alweer prachtig. Een vlonder met kano's en daarachter een blauw/groen meer met daaromheen alleen maar bomen. Aan de rand van het meer zitten hier en daar een visser te wachten op een aanbeet van de forel. Het pad is redelijk makkelijk begaanbaar, geen steile klimmetjes, af en toe wat boomwortels die zich naar de oppervlakte hebben gewurmd. Voor de zaterdag is het hier behoorlijk stilletjes, alleen een groep toeristen die we herkenden uit ons hotel hebben de grootste lol. We zien een slang het water in schieten en kunnen deze nog net op video vast leggen. Dat is iets minder goed gelukt met de grote specht die we aan het werk hoorde in een boom. Het tweede deel van de route lijkt heel veel op de Bush van Burgers dierenpark. Overal grote planten en bladeren en kleine watertjes met daarover houten bruggetjes en looppaden. Vlinders, mollen en helaas ook insecten, zijn hier volop te vinden. Echt een leuk plekje. Helaas is de weg die wij wilden gaan rijden alleen toegankelijk voor jeeps. Tja, daar sta je dan met je Dacia. We besluiten om een ommetje te maken en om te kijken of er elders nog een toegang is tot het park.
We rijden via Mojkovac richting Berane. Het eerste bergweggetje dat ik wordt opgestuurd door onze kaartlezer blijkt meer dan 3 uur te gaan duren en is van hele slechte kwaliteit. Omgekeerd dus maar weer. Als we de hoofdweg weer vervolgen komt er vanzelf een afslag naar Kolasin: die nemen we dan maar. Het is wederom een bergweg, maar dit keer goed begaanbaar, af en toe te smal. Je hoopt dus geen vrachtwagens en bissen tegen te komen.... Tja hopen was tevergeefs. Dat was wel even passen en meten, oef. Op een gegeven moment zie ik midden op de weg een oude man liggen. Even schiet door mijn hoofd dat dit opgezet spel kan zijn, Ruud blijft in de auto. Ik, zuster Klivia in actie, kniel naast de man op de grond en spreek hem aan. Arme man verstaat er geen snars van, maar hij reageert tenminste. Hij bloedt wat aan zijn linkerkant van zij voorhoofd, maar kan niet op zijn benen staan. Tegemoet rijdende auto's vraag ik te stoppen en er komen een aantal mannen aangelopen. Zij lachen en tillen de man in de schaduw. Straalbezopen.... Tja, dat scenario had ik nou net niet bedacht. Die drank is hier ook zo goedkoop. Wel werd ik netjes bedankt en uitgezwaaid. Even later koop ik een bakje wilde aardbeien van een jong meisje dat aan de kant van de weg staat. Zo, sociaal ben ik nog steeds!
We gaan de bergen in en stijgen tot 1578m hoogte. Ik hoef je niet te vertellen dat dit wel een mooi uitzicht geeft. Hoger kunnen we niet en de weg naar beneden is, op wat kuilen na, goed te berijden.
In het hotel gekomen wordt de badkleding direct weer aangetrokken en we zoeken wederom verkoeling in het enorm stille zwembad. Rond half zeven gaan we douchen en maken ons op voor het diner. 's Avonds lopen we nog een ommetje door het dorp. Veel eettentjes en kroegjes, echt een ski-oord (voor zover deze niet-skiër kan beoordelen).
Ruud kijkt voetbal, ik doe mijn dagelijkse huiswerk en ga zo nog wat lezen. Alvast welterusten voor straks.