Waterdag

Vrijdag 1 juli 2016

Vrijdag 8.45uur. Normaliter ben ik nu al druk aan het werk, maar vandaag wordt ik net wakker. Heerlijk, uitslapen tot je niet meer moe bent. Voor vandaag zijn geheel geen plannen gemaakt. De eerste week van de vakantie zijn we dagelijks op pad geweest om diverse plaatsen te "moeten" zien. Deze tweede week is daarentegen bedoeld om helemaal tot rust te komen. Terwijl we aan het ontbijt zitten, varen beneden in de baai diverse bootjes, groot en klein, heen en weer naar hun bestemming. In vergelijk met Nederland zie je hier zelden iemand op de fiets. Als je iemand ziet, is het een mountainbiker met een helm op, een enthousiaste toerist die vaak de bergen heeft onderschat. In het verkeer val je ook vaak op als toerist, jij bent een van de weinigen die zich aan de maximale snelheid houdt. Dat wordt bestraft met inhaalmanoeuvres, die er vaak niet om liegen. In de meest onoverzichtelijke bochten wagen de Montenegrijnen een gokje. Daarentegen wordt je vaak wel weer bedankt als jij degene bent die aan de kant gaat om je achterligger te laten passeren. Ach, het went snel hoor.
Wat we vandaag nog wel even moeten doen is een bezoek aan de supermarkt, de melk is bijna op en de kaas (Gouda) is ook een hardloper. We besluiten een strandje op te zoeken voor een frisse duik in de zee. De baai barst van de kleine strandjes: met of zonder strandstoelen en parasols, het zijn allemaal kiezelstrandjes en als je de zee inloopt moet je even over wat keien klauteren. We zijn blij dat we waterschoenen hebben gekocht en hebben van deze ongemakken dus geheel geen last. We parkeren de auto in de schaduw en stappen over een betonblok die de toegang tot het strand vormt. Geen toeristenstrand, maar een voor de lokale bevolking. Aan de straatkant staan wat bomen die schaduw geven op het strandje. We leggen onze handdoek neer en lopen naar de waterkant. Het water is heerlijk (en zout) en al snel kun je er niet meer staan. We houden schuin een oogje op onze tassen, de kans is niet groot dat er iets wordt gestolen, maar toch. Als we achter ons kijken, naar de kant van de bergen, zien we bovenop ons onderkomen liggen. Het toornt statig boven de groene bomenrij uit. Er bekruipt een soort gevoel van trots, dat wij in zo'n mooi appartement mogen verblijven.
In de supermarkt vlak bij het strandje halen we de nodige aanvulling van onze proviand en hierna rijden we via het kuilen en kronkel weggetje weer naar Vista Residence. Het zonnetje schijnt nog lekker en daar willen we nog wel even van genieten. Aangezien we de badkleding nog aanhebben onder onze kleren, gaan we nog even wat zwemmen. De ligstoelen schuiven we in de zon en voor de verkoeling kunnen we zo het zwembad in stappen. De lavendel wordt hier druk bezocht door diverse vlinders en hommels. Er zijn inmiddels al wat meer bewoners gearriveerd in het complex, dat kun je zien aan de stoelen en wasrekjes op de balkons.
Aangezien we er een "water dagje" van hebben gemaakt sluiten we de middag af met een ligbad vol schuim. Muziekje erbij.......hmmm, goed te doen hoor.
Het is nu 21.00uur en het voetbal gaat zo beginnen. Ja, Ruud is voetbalfan, geen probleem hoor, ik vermaak me wel met mijn dagboekje en het boek van Suzanne Vermeer, "Hittegolf". Hoe toepasselijk om dat hier te lezen.....