The Gris Mill
Door: Caroline
Blijf op de hoogte en volg Caroline en Ruud
25 Mei 2017 | Canada, Keremeos
Kelowna-Keremeos Gereden: 163 km
Gaaaaap, 6.00uur, ik kan me nog een keer omdraaien. We hebben aan één stuk door gepit, maar het is nog zo lekker warm onder het dekbed. Op een gegeven moment gaat mijn rug toch protesteren, een goed moment om koffie te zetten en het ontbijt alvast klaar te zetten. Ruud volgt al snel. De eigenaar en zijn vriend nodigen Jos en mij uit om aan tafel aan te schuiven. We bedanken voor de aangeboden koffie en krijgen van de eigenaresse haar code van het internet. Even het verslag uploaden. De foto's willen niet lukken, die komen de volgende keer wel weer. Vandaag gaan we op weg naar de Myra Canyon trestles, een spoorbaantraject met oude houten bruggen en twee tunnels. Yolanda navigeert ons naar de juiste ingang van het park. Na een tijdje door De bebouwde kom te hebben gereden gaat de weg over in een gravelweggetje met de nodige kuilen. dit is nog zacht uitgedrukt, af en toe konden we ze niet ontwijken met als resultaat dat de potten en pannen stonden te rammelen in de kastjes en de achterkant van de RV behoorlijk van links naar rechts aan het zwaaien was. Het traject van 8 kilometer Omhoog hebben we in een dik uur afgelegd. Echt afzien en in gedachte hoorde ik Jos al vloeken... Boven op de parkeerplaats hebben we de RV's aan de kant geparkeerd. Bij de fietsenverhuurder hebben we fietsen gehuurd om het spoortraject, dat tegenwoordig opengesteld is voor fietsers en voetgangers, in zijn geheel te gaan bekijken. De verhuurders blijken Nederlanders te zijn, geboren in de omgeving van Wageningen. Helaas zorgde dit niet voor een korting, wel voor een leuk gesprek. De fietsen trapten lekker en het pad was goed begaanbaar. De houten bouwwerken overbruggen steeds een stukje van een kloof en zijn ware kunstwerkjes. De zon komt tussen de wolken tevoorschijn en maakt het geheel een lekker tochtje. Bij de een na de laatste brug keren we weer om. Het hele traject van 16 bruggen is 12 kilometer lang. In totaal hebben wij ongeveer 22 kilometer gefietst. Het was zeker de moeite van de hobbelweg waard. Inmiddels waren de magen aan het knorren geraakt en we hebben in het zonnetje even geluncht. De terugweg ging sneller, een halfuurtje duurde het. Het Kelownameer is enorm uitgestrekt en de weg zie wij richting het zuiden volgen loopt grotendeels langs dit meer. Het is halverwege de middag en we willen alvast een slaapplek zoeken voor de nacht. Zo kunnen we ook nog even van het zonnetje genieten. Even voor Keremeos vinden we een kleine campground The Grist Mill, een plek waar ik een aantal jaar geleden tegen het paaltje met de waterleding ben gereden (het was toen een spuitende fontein, aiai). Het terrein is nagenoeg leeg en we gaan even informeren bij de receptie. Er zijn vandaag geen reserveringen en we mogen gaan staan waar we willen. Het afrekenen kan later als de eigenaar zelf weer aanwezig is. We kiezen voor de achterste twee plekjes en zetten meteen de stoeltjes in de zon. Het terrein ligt aan een woest stomende creek en heeft rondom een mooi uitzicht op de bergen. Er loopt een klein weggetje langs de campground, maar er is maar heel weinig verkeer dat hier gebruik van maakt. Zodra de laaghangende bewolking voor het zonnetje schuift lopen Yolanda en ik even naar de receptie. De eigenaar is inmiddels aanwezig en is druk bezig met het voorbereiden van een feest dat vanavond wordt ingeluid. De Grist Mill bestaat 140 jaaR, Canada 150 jaar; het feest zal 4 dagen duren, we zijn uitgenodigd om ook even langs te komen. We rekenen ieder $10 (€ 6,25!!) af voor een overnachting met elektra. We kijken nog wat rond en gaan dan weer terug naar onze mannen. Het gaat regenen, we kruipen in de camper en de voorbereidingen voor het eten worden in gang gezet. Na de maaltijd gaan Jos en Ruud even buurten bij het feest, Yolanda en ik houden een onderonsje met een haakwerkje. Als de heren terugkomen, vertellen zij enthousiast over een rondleiding en dat er zo muziek zal worden gemaakt. Yolanda, Ruud en ik gaan naar de muziek luisteren, Jos luistert liever zijn eigen muziek. In de appelschuur van de tuin zingen een man en een vrouw allerlei historische liedjes, elk met een eigen verhaal (over de goldrush, over de mijnwerkers, etc). We wandelen door de tuin en bekijken het nieuwe waterrad dat wordt gebouwd. Kort daarna is het optreden afgelopen en gaan de feestgangers allemaal naar huis. Morgen wordt het feest voortgezet; wij maken dan ons eigen feestje...
-
27 Mei 2017 - 08:15
Annemiek:
Jongens jongens wat ziet het er weer prachtig uit, foto binnen en nu gevoel dat ik helemaal mee reis... heerlijk op de fiets maar als ik die brug zie pffff wat houten palen links rechts alles door elkaar... weet niet of ik er over heeen had gegaan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley