Manning Park
Door: Caroline
Blijf op de hoogte en volg Caroline en Ruud
26 Mei 2017 | Canada, Keremeos
Keremeos-Manning Park Gereden: 171,5 km
Aangezien we aan de rand van de campground staan kan het gordijnaan die zijde al vroeg open. De zon staat al boven de heuvelrug en verlicht zo het groen om ons heen. Het voelt achter glas al erg aangenaam, de keuze voor de korte broek wordt gemaakt. We ontbijten voor het eerst buiten in de zon, dat belooft wat voor de rest van de dag Daar gaan we weer. Het trekkend bestaan begont al aardig te wennen. We gaan links de weg weer op (3A) om daarna richting Princeton te rijden voor wat boodschappen. Ook het visitors centre doen we weer aan voor het wifi contact. In de supermarkt haal ik een kortingskaart, die we meteen bij de kassa kunnen gebruiken. Het scheelt toch weer $10,- en we hebben nog niet eens veel gehaald. Alle boodschappen worden hier voor je in plastic tasjes gedaan. Wij gebruiken deze weer als afvalzakje. Tegenwoordig wordt ook hier in Canada het plastic en blik apart ingezameld. Een goede ontwikkeling. De weg naar Manning Park is er één met heel veel wegonderhoud. Om de haverklap staan we stil. De werklui zijn ook nog niet toegekomen aan het aanleggen van parkeerplaatsen, juist nu ik zin in een bakkie koffie heb. Dan maar doorkarren naar Manning Park. We rijden een paar keer verkeerd, maar vinden uiteindelijk het Lightning Lake. De campground blijkt pas later vandaag open te gaan, maar de parkranger wil voor ons wel een uitzondering maken en zal het hek over drie kwartier open zetten. we lunchen dus nog even en gaan daarna richting campground. Hier en daar liggen nog grote pakketten sneeuw. We hebben eerste keus, en we vinden een mooie plak dicht bij de toiletten en douches. Hier zijn verder geen voorzieningen met elektra of dumpmogelijkheden, dus gebruiken we het aanwezige sanitair op de campground. Helaas komen we tot de ontdekking dat de levelers, twee grote kunststof spieën die we gebruiken om de camper enigszins waterpas te zetten, op de vorige campground zijn achtergebleven. Vergeten.....wat dom. Om de camper nu toch recht te kunnen zetten gebruiken we maar twee houtblokken, die anders in het kampvuur waren beland. We maken een wandeling om het lightning lake. De route loopt grotendeels door het bos. Hier en daar hangt een bordje met de melding dat er een beer is gesignaleerd. Gelukkig hebben we deze niet op ons pad getroffen. Al met al was het een tippeltje van ca. 6 kilometer. Terwijl we over de campground lopen naar onze campers, komen we een ranger tegen die het kampgeld komt innen. Je krijgt dan een kaartje dat je op het paaltje van je plek moet plaatsen d.m.v.. een klemmetje. Nu is het een kwestie van de stoeltjes buiten zetten en relaxen. De Whiskey Jacks (zwart-witte vogel ter grote van een ekster) zijn helemaal niet bang en op zoek naar iets lekker. Jos kon er bijna één aanraken. ook eekhoorntjes springen hier in het rond, verder is het nog rustig. Wel zijn er ondertussen meerdere campers langs gekomen, die verspreid over de campground een plekje hebben gezocht. Ruud maakt een heerlijke macaroni terwijl Yolanda en Jos een BBQ-tje doen. Nog even gezellig gebabbeld bij de koffie. Het is fris buiten, we zoeken ons heil in de camper. De plannen voor morgen zijn weer gemaakt. Eerst een goede nachtrust...
26 mei 2017
vrijdag 26 mei 2017 07:51
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley