Kloosterbezoek

Donderdag 23 juni 2016

Bij het opstaan vanmorgen waren alle pijntjes gelukkig verdwenen, ook de verwachtte spierpijn bleef uit. Het is al weer warm, de ramen gaan direct weer open en we maken ons weer op voor het ontbijt. Vandaag weer net even anders, maar je kunt ook nog, tegen betaling, een omelet, roerei of pannenkoeken krijgen. Alles smaakte weer, de sinaasappel iets te zuur (nou iets??). Vandaag plannen we een bezoek aan het Ostrogklooster, een klooster in de bergen even ten zuiden van Niksic. Vanaf ons hotel is het ruim anderhalf uur rijden, maar nu kunnen we genieten van de omgeving. Op de heenweg zijn we hier in het schemer voorbij gesjeesd om op tijd bij het hotel te kunnen zijn.
Ruud stelt zijn Tomtom in en deze kiest een uitgebreide route over bergweggetjes. Niet de snelste, maar wel een leuke route. In Montenegro staan een groot aantal huizen die nog nooit bewoond zijn geweest of al heel lang niet. Vanuit de huiskamer groeit een boom door het raam, het huis ernaast heeft nog nooit een raam gehad. Mogelijk dat er wordt gewacht tot er weer geld is om verder te bouwen. Misschien bleef een erfenisje uit? Mogelijk is slopen duurder dan maar laten staan? Wie het weet mag roepen..... Tegenover ons hotel staat ook nog zo'n spookhotel, ver vergane glorie. Volgens de ober staat deze al 7 jaar leeg!
Als we door de stad Niksic rijden komen we per ongeluk over de Oudromeinse "Ceasar's bridge". Ach, deze hoeven we dus niet meer te zoeken, haha.
Als we dichter bij ons doel komen, wordt de weg een mooi geasfalteerd exemplaar. Niet overal breed genoeg maar dat is in dit land geen must. We rijden zover als we kunnen de berg op en volgen de bordjes "upper monastery", een van de weinige bordjes in het Engels. Op de parkeerplaats trekken we de bergschoenen maar weer aan, we zullen de rest moeten lopen. En die rest mag er wezen: 150meter omhoog ligt het einddoel en dat zijn heel wat traptreden in de vorm van gemetselde stenen. Na af en toe even bijkomen bereiken we de top, het is een drukte van belang. Op een soort voorplein bivakkeren een groot aantal asielzoekende armen op een matje. Er wordt niet gebedeld en niemand valt je lastig. Dit Servisch orthodox klooster is in de 12e eeuw vervaardigd en nog jaarlijks komen pelgrim gangers hiernaartoe. We volgen de meute en komen bij een lage doorgang die ons toegang geeft naar een hele kleine ruimte in de rotsen. Een priester houdt de wacht over een in doeken gewikkeld lijk van een heilige in een grafkist. Gelovigen kussen alle iconen en mozaïeken. Hier zeker geen herpes? Of Hier waakt iemand die ervoor zorgt dat je het niet krijgt.....
De terugweg gaat makkelijker en we maken nog wat foto's en ik bezoek nog een klein kerkje dat even lager langs de weg ligt. We maken de lokale horeca nog even blij met een bezoekje. Duur? Nee hoor, een cola kost €1,20 een biertje €1,40 en een grote bol ijs €0,70. Benzine €1,12. Hier kun je dus best vakantie houden hoor.
In het hotel aangekomen gaan we eindelijk eens beginnen aan onze boeken. De Limunada die ik bestel blijkt geperste citroen te zijn, haha, goed voor de dorst en voor de lijn, toch? We gokken het om toch vanavond weer in het hotel te eten. Het komt goed, zolang je maar aanwijst wat je wilt hebben. Het Engels van de obers is hier dringend aan een ophaalbeurt toe. Morgen op weg naar onze volgende bestemming, een luxe hotel met zwembad. Hmmmm.

Temperatuur vandaag: 30 graden gemeten