Tuintje bekijken

Zondag 26 juni 2016

Vandaag hebben we bedacht om een beetje in de buurt van Kolasin te blijven. We hoeven niet persé vroeg op dus zitten we even na 9.00uur aan het ontbijt. Dagelijks pakken we oa. de "gele" kaas, die enigszins de Hollandse evenaart, een lekker eitje (geroerd, gekookt of gebakken) en wat verse yoghurt met aardbeitjes en bosbessen. Ook het verse fruit dat hapklaar is gemaakt laten wij ons smaken.
Vandaag gaan we de lokale botanische tuin bezoeken. Even de benen strekken, we zijn benieuwd waar we terecht komen. Bij de hotelpoort rechtsaf, dan tweede links, tweede rechts en bij de splitsing weer links en als laatste nog een bochtje naar rechts. Dit alles onder een wat minder aangename hellingshoek, dus hier en daar even wat gepuf. We zien een groen hekje met een bordje "Botanička bašta" en kijken of de tuin wel geopend is voor bezoek. Als snel worden we welkom geheten door een jongeman (zijn naam heb ik niet helemaal meegekregen). We zijn de enige gasten en hij vraagt natuurlijk waar we vandaan komen. Naar Nederland wil hij ooit nog wel eens (of was dat alleen maar een beleefdheidsuiting?), hij weet te vertellen dat het heel plat (vlak) is en dat daar ook botanische tuinen zijn. Hij begint zijn toer en met zijn stok wijst hij ons de wilde planten, kruiden en bomen. Hier en daar weet hij te vertellen waar deze voor gebruikt kunnen worden (nieren, lever, hart). Hier en daar herkenning, maar dan net weer even anders. "Alle paddestoelen zijn eetbaar, tenminste éénmaal", grapt hij. Het komt er niet altijd van om een tweede (giftige) te kunnen eten. Na de tour vraagt hij ons nog even iets in het gastenboek te schrijven, graag in het Nederlands. We krabbelen wat en laten tevreden een donatie achter. Hij tipt ons nog even op een mooi uitzicht en met die info gaan we naar het hotel (de auto, terug, want dit is iets te ver om te lopen. We kopen nog even wat drinken en wat zakdoeken bij de lokale supermarkt. Nu ik bijna van mijn hoest af ben, gaat er bij Ruud iets broeden. Ach ja, ik heb het ook maar gekregen.
We komen er met Tomtom nog niet uit en vragen de weg aan de receptioniste van het hotel. Helaas net de verkeerde getroffen, want het klinkt allemaal behoorlijk als Russisch wat ze brabbelt. Ze print wat kaartjes uit en streept met de pen een route op het papier. Wel bergschoenen aandoen, vertelt ze.
Die liggen standaard achter in de auto, dus we gaan weer op pad. We komen echter uit bij een ski-dorp en weten zeker dat dit niet de plek was die onze plantjesgids bedoelde. We gaan weer terug en gaan de kant op die wij zelf hadden bedacht.
Het weer gaat behoorlijk draaien als we op een keien weggetje de kuilen proberen te ontwijken. Lokale bewoners kijken ons aan alsof ze water zien branden, maar wij blijven lachen en kachelen door. Tja, tot het weggetje wel erg slecht wordt en met wat regen mogelijk onbegaanbaar gaat worden. We keren om, Ruud voelt zich niet fit meer en de lucht trekt helemaal dicht. Als we bij het hotel aan komen, begint het al snel te druppelen. Het onweer horen we langzaam dichterbij komen en ik kan alles goed volgen vanuit mijn fauteuiltje voor het raam. Ruud ligt met paracetamol even op bed. Fijn dat het even afkoelt zou je denken: de winst is uiteindelijk 1,4 gr.C
Om 16.30 uur nemen we nog even een duik in het zwembad, de laatste keer hier in het hotel, omdat we morgen op tijd weg gaan richting Virpazar. De weg E65 schijnt een mooie, maar ook riskante weg te zijn, we zullen het merken.
Ik geniet nog even van het ligbad met een massale hoeveelheid schuim en zit nu nog even wat op de Ipad te tikken. Voetbal (Duitsland-Slowakije) voor Ruud, straks diner voor ons beiden. Over-en-uit voor vandaag.