1e dag Vertrek naar Calgary
Door: Caroline Weeda
Blijf op de hoogte en volg Caroline en Ruud
19 Mei 2017 | Canada, Calgary
Vrijdagochtend 7.10uur ging de wekker. Yeah, het avontuur gaat vandaag beginnen en we hebben er enorm veel zin in. Douchen, ontbijten en de laatste spulletje in de koffers, niets vergeten? Let's go. We wandelen met flinke pas naar het station 10 minuutjes lopen vanaf ons huis. Geen gedoe met parkeren, wel zo handig en we hoeven ons geen zorgen te maken over onze auto. De trein naar Schiphol is half leeg en brengt ons in circa 40 minuten naar de luchthaven. Bij de check-in balie staan Jos en Yolanda ons al op te wachten bij. De douane houdt ons nog even bezig met de check op de handbagage en beide dames worden nog even gefouilleerd. Alles verloopt verder vlekkeloos. Het is druk bij de gate waar we moeten inchecken, maar we gaan maar gedwee in de rij staan als er geboard kan worden. De vlucht duurt 8 en een half uur, best een lange zit. Het films kijken wordt regelmatig afgewisseld met hapjes en drankjes: we komen niets tekort. Om ca. 13.00uur lokale tijd komen we aan in Calgary (8 uur vroeger dan in Nederland). We worden weer als vanouds welkom geheten door diverse dames en heren van respectabele leeftijd, gehezen in een cowboy-achtige outfit in rood en witte kleurstelling. Je moet er spontaan van grijnzen. In tegenstelling tot deze 70+ers, is de douane beambte maar een enorme lompe boer; er kan geen lachje of vriendelijk woord vanaf. Ach, misschien eens stage lopen in het Flevoziekenhuis? Als de heren even bij de ATM geld staan te pinnen, vraag ik een, in het rood/wit geklede dame, of ik een foto van haar mag maken. Dat mag en zij maakt meteen gebruik om mij geheel uit te horen wat ik in Canada kom doen en wat ik ga bekijken. Enthousiast vertelt zij dat ze volgend jaar naar Amsterdam wil afreizen en zij vraagt me welke plekken ze dan beslist moet gaan bezoeken. Het is een heel gezellig gesprek, maar ook wij moeten weer verder. Bij de halte van de shuttle busjes blijkt dat je zelf naar het hotel moet bellen om transport te regelen. Er worden diverse tijden beloofd, maar geen van alle wordt daadwerkelijk nagekomen. Wat heen en weer bellen welk alleen maar ergernis op. Als we anderhalf uur hebben gewacht komt dan er dan toch een busje van het hotel en uiteindelijk zijn we even na 16.00uur in het hotel. Zo, de bagage kunnen we nu even achterlaten en we gaan op zoek naar eten en bier. Beide vinden we bij een steakhouse aan het einde van de straat. Het bier en de wijn brengen al snel het nodige vertier aan tafel. De steaks, salade en spare ribs worden met het grootste gemak verorberd. Yolanda kan het niet laten om even het (nep)waxinelichtje in handen te nemen. Tot grote schrik begint deze plots rood te knipperen en te piepen. Tja, wat doe je dan? De ober maar eerlijk vertellen dat we een probleem hebben en dat het lichtje maar niet uit wil. Wij krijgen uitleg van de bediende: echte waxinelichtjes zijn niet veilig voor kinderen, maar deze immitatie heeft weer het nadeel dat ie veel wordt gejat (door wie?). Als je het lichtje weer neerzet stopt het piepen vanzelf en wordt het rode knipperlicht weer normaal geel sfeerlicht. Je begrijpt dat wij dit even hebben moeten verwerken, haha, wat een bak. Later kregen we nog een tip van de ober: tevreden? Geef dan een tip van 15%! Dit brutaaltje heeft gevraagd om zijn eigen tip te mogen toevoegen aan de totaalafrekening. En raad eens....die kreeg hij ook nog! Voldaan lopen we nog even naar MacDonalds voor een softijsje voor Ruud en Yolanda en we maken daarna nog een klein ommetje. Het is ondertussen bijna 19.00uur en de luikjes vallen bijna vanzelf dicht. Ieder heeft een groot kingsize bed, van elkaar zullen we niet wakker worden. Morgen vroeg ontbijt en dan de camper ophalen. Nu eerst maar even de oogjes toe.