Waar moeten we heen?

Hope-Vancouver Gereden : 221km

Vanmorgen werd ik door de zon gewekt, dat is pas een echt vakantiegevoel. Er zijn een paar vogels die vrolijk fluiten, gisteren hebben we zelfs een kolibri gezien. Na het douchen konden we fijn buiten ontbijten. Het beloofd weer een warme dag te worden, dus wederom tijd voor de korte broek. De Othello Tunnels liggen om de hoek, het is net 2 kilometer. Aangezien Ruud wat last van zijn knie heeft gaan we met de RV daar naar toe. Het parkeerterrein is relatief leeg, dat is voor het fotograferen wel zo prettig. De route die we gaan lopen is een onderdeel van de oude Kettle Valley Railway en bevat 4 tunnels. Deze oude spoortunnels zijn een aantal jaar gebruikt, maar na een behoorlijke regenval stortte telkens een deel in. Sinds 1961 is er een andere verbinding en worden deze tunnels niet meer gebruikt (alleen dan door touristen en wandelaars). Het is een korte vlakke trip naar de eerste tunnel. Links van het pad kolkt de Coquihalla River, aan de rechterkant groeien prachtige bomen en varens. de eerste tunnel is volgens mij de langste en donkerste tunnel van de vier. Ongelooflijk hoe deze ooit zijn gemaakt, dat zal heel veel tijd en energie hebben gekost. Tussen de tunnels heb je steeds een prachtig uitzicht over het woeste water en de enorm steile wanden die met mossen en bomen zijn begroeid. Het is een prachtig gezicht en elke tunnel die je uitkomt geeft weer een ander beeld. We Hebben hier een ruim uur doorgebracht en hebben daarna de andere camper opgehaald bij de campground. Tijd om te tanken....minder leuk, maar o zo noodzakelijk. We rijden daarna richting Vancouver en hebben nog een stop bij de Bridal Veil falls. Vanaf de parkeerplaats loopt een redelijk steil pad omhoog, je bent een dikke tien minuten onderweg. Dan sta je aan de voet van een waterval die van boven naar beneden steeds breder wordt. Wij klimmen, tegen het advies van...tja van wie was dat bordje?, nog wat hoger om nog dichterbij de waterval te komen. Hier en daar spat je wat nat, maar we kunnen wel mooie kiekjes maken. Yolanda krijgt geen genoeg van de bomen die met een draadalg of mos begroeid zijn (daar heb ze er al 4000 van, bromt Jos). Omdat we morgen met een walvistour mee willen, rijden we door naar Richmond om alvast een plekje aan boord te reserveren. Het duurt een tijd voor we in de buurt zijn gekomen, Vancouver is een stad met veel buitenwijken en het adres dat we hadden kwam niet geheel overeen met de werkelijkheid. Als Yolanda en ik bij een Info stalletje navraag doen, vertelt een oude dame dat we bij haar kunnen reserveren en dan 10% korting krijgen. Daar zijn wij natuurlijk wel voor in! Ze belt met het kantoor en reserveert 4 plekjes. Als zij hoort dat wij nog geen overnachtingsplekje hebben, stuurt ze mij naar een Tourist centre, maar ik moest wel snel zijn, ze sloten 2 minuten later. Terwijl Yolanda op de administratie van de bootreservering wacht, sprint ik naar het TC en heb daar netjes een uitdraai gekregen met een routebeschrijving naar een campground bij Tsaswassen. het zou niets bijzonders zijn, maar je kunt er overnachten. Met de routeplanner komen we een heel eind. Tot de Wallmart, daar rijden we verkeerd. Ruud wil nog even kijken of ze levelers verkopen en dan komt Jos op het idee om hier op de parkeerplaats te overnachten. We informeren bij de klantenservice en ja hoor, het mag, we blijken echt niet de enige te zijn! Lekker dichtbij de winkels, en gratis internet. Het is toch maar voor één nachtje en we hebben alles aan boord. Morgen rijden we dan weer naar Richmond en daarna zien we wel weer.