Luxe.......

Dinsdag 28 juni 2016

Vannacht was een heftige nacht, er is weinig geslapen. De hoest van Ruud gaat door het hele hotel, arme buren (voor zover er nog andere gasten in hotel Vir verbleven). Om 7.15uur ging de wekker, tijd om er uit te gaan. Helaas geen zin, maar daar werd niet naar gevraagd. De douche was een hele korte, dit door de watertemperatuur die wat aan de lage kant was en de douchekop die van alle kanten lek was. Ach, hoeveel water heb je nodig? We douchen vanavond wel wat beter. Het ontbijt werd buiten op het terras geserveerd. Een ander koppel is net klaar, zodat we samen met wat lokale mannen op het grote terras zaten. Dit keer werd het ontbijt geserveerd op twee bordjes: (gele) kaas, geitenkaas, salami, iets van ham(?), lokaal gemaakte jam, boter, brood en twee gekookte eieren. Daarbij koffie of thee, maar na het eerste slokje blijk ik toch niet veel dorst te hebben. Het was ruim voldoende en weer eens wat anders dan een buffet. We hebben nog 10 minuten over om naar de botenverhuur te lopen en de tanden te poetsen. We zullen een tochtje maken van 1,5 uur over het Skadarmeer dat in Montenegro een Nationaal Park status heeft. Een deel van het meer is in handen van de Albanezen, maar die vinden het meer niets bijzonders. De Albanezen zijn onbeleefd en doen erg neerbuigend: dit allemaal volgens onze jonge gids. Ik de k dat zij net 18 jaar zal zijn, maar haar Engels is prima. Het bootje ziet er netjes uit met een witte zonnekap. Drankje is inclusief dus de koelbox gaat mee aan boord. Het oppervlak van het meer is grotendeels bedekt met waterlelies, diverse vogels en eenden zijn daar erg blij mee. We zien zelfs een paar pelikanen en een reiger die net een slang uit het water heeft geplukt. Hier en daar mooie plaatjes, maar we moeten al snel weer terug. Net voor we het haventje in aren worden we nog gecontroleerd op een aangekocht toegangskaartje voor het NP. De verhuurster had aangegeven dat één kaartje voldoende zou zijn en dus moest er een extra kaartje worden gekocht door de gids. Ach, we hadden toch al meer dan genoeg voor het tochtje neergelegd, het gaf in ieder geval geen schuldgevoel. Na de trip haalden we de koffers op en rekenden we een flesje sinaasappelsap af, dat uit de minibar kwam. Zo, we gaan weer verder op pad, op naar ons luxe appartementje. Dit keer nemen we wel de tolweg richting Bar, zodat we de kustweg kunnen blijven volgen tot de ferry. We stoppen even om een foto te maken van een prachtig stadje in de zee, Sveto Stefan, dat 1,5 ha groot is. Dit stadje bezoeken heeft geen nut, het is één vakantieparadijs inclusief een casino. Als we bij de ferry aankomen, koop ik een kaartje (€4,50) en kunnen we direct op de pont aansluiten. Mazzel, want na ons kon er nog maar 1 motor en 1 personenauto bij. We vertrekken direct en zijn binnen 10 minuten aan de overkant. Deze overtocht scheelt zeker een uur rijden en is zijn geld dubbel en dwars waard. Bij een grote supermarkt vlak bij ons nieuwe verblijfadres, doen we de nodige boodschappen. In het appartement zijn we zelfvoorzienend, alleen de koffie hebben we, op aanraden van de reisorganisatie, zelf meegebracht.
Het toegangsweggetje is angstvallig smal, steil en behoorlijk hobbelig, maar we weten hoe het eind van de weg eruit moet zien, dat troost een boel. Ik las dat we de eigenaar moesten bellen als we er waren, maar dat had ik blijkbaar nog niet eerder gelezen. De huishoudster van het complexe belt voor ons de beheerder en mag ons alvast het appartement laten zien. Wow, wow, wow........ En dan ook echt wow.
Het appartement is verschrikkelijk ruim, strak en modern ingericht in wit/beige tinten en donkere deuren die weer een mooie aluminium strip zijn afgewerkt. De keuken is overcompleet (oven, magnetron, koffiezetter, waterkoker, vaatwasser en een enormer koelkast en dat allemaal wederom in een strakke setting. Het is een 6-personen appartement op de bovenste verdieping, dus 3 slaapkamers, waarvan 1 met grote inbouwkasten en een grote TV. Een badkamer met giga inloopdouche, bad, wc en dubbele wastafel, een apart 2e toilet, een aparte 2e douche, een ruimte met een wasmachine (natuurlijk ook met strijkplank, wasrek en stoomstrijkijzer) en dan het balkon. Het balkon is groter dan mijn terras in Almere! Compleet met twee ligbedden, een eethoek en 2 relaxstoelen. Het uitzicht (wordt je al jaloers bij het lezen?) is echt om over naar huis te schrijven (vandaar deze tekst): rechts zien we de zee en het begin van de baai van Kotor. Onder ons de stad Herceg Novi en we hebben vrij zicht over een groot gedeelte van de baai. Omdat we zo hoog zitten, zien we van alles langskomen, zoals cruiseschepen, vissersbootjes en dan nog alle pleziervaart. We maken een praatje met de beheerder die inmiddels is langsgekomen. Hij legt nog even uit hoe alles werkt en waar alles ligt. Ook heeft hij twee flessen water in de koelkast gelegd en een fles Rosé op tafel gezet. Welkom! Nou, dat is gelukt! Hier houden we het nog wel even uit.
Later maken we kennis met onze (enige) buren, een stel uit Zwolle, met hun twee kindertjes. In het vliegtuig zaten ze schuin voor ons op rij 5 (ja inderdaad, dat schreeuwende ukkie). We kletsen wat terwijl ik op het trappetje bij het zwembad zit. Ruud is bezig met hoesten en hangt wat op de bank. Als ik boven ben vul ik nog even de wasmachine, zodat ik straks weer wat te kiezen heb als ik een schoon shirtje wil pakken. Later maken we samen een potje macaroni met verse ingrediënten. Het bakkie koffie smaakt ons uitstekend. Het is nu bijna 22.00uur en ik zit nog op het balkon en staar af en toe naar al die lichtjes in de duisternis onder mij. Nog even wat foto's selecteren en en dan gaan de twee giga schuifpuien dicht en ga ik binnen verder.
Laku noć (welterusten)