Baai van Kotor

Zaterdag 2 juli 2016

Er is een storing op waarbeniknu: de verslagen van gisteren en eergisteren zijn verdwenen ik ik krijg foto's van iemand anders (uit Italië) als ik probeer mijn foto's aan een verslag toe te voegen.
Ik heb even een mailtje gestuurd in de hoop dat het allemaal wordt opgelost. Zo niet, dan zal ik mijn verslagen op een andere dag moeten toevoegen.....ach, je merkt het wel.

De krekels spelen weer een ochtendconcert. Deze joekels zitten in grote getale in de bomen en struiken onder ons appartement en maken samen een overweldigend geluid. Aan de andere kant ook wel weer rustgevend, omdat het de stadsgeluiden natuurlijk weer overstemd. Gisteravond zat er toch één bij ons op het balkon. Die heeft rare sprongen gemaakt! Niet om het een of ander, maar deze heb ik het balkon afgejaagd....
Vandaag staat een tour naar De baai van Kotor gepland. We hebben afgewogen of we dit met de boot gaan doen of met de auto. Aan de ene kant zie je natuurlijk alles uit een ander perspectief als je over het water reist, maar aan de andere kant zijn we bang om in een bootje, afgeladen met toeristen, opeengepakt de dag te moeten doorbrengen. Ook de tijd die je in de steden wilt doorbrengen heb je zelf in de hand als je met de auto reist. Dit laatste gaan we dan ook doen.
Bepakt met alle benodigdheden gaan we op pad. We gaan via de kustweg naar Kamenari, waar we de ferry pakken naar Lepetane. We maken een kletspraatje met een ferrymedewerker herkenbaar aan zijn wit-blauw gestreepte shirtje. Hij heeft familie die zeven jaar in Roosendaal heeft gewoond. Veel regen en wind blijken de kenmerken van Nederland te zijn. Door het kletsen heeft hij. Iet opgemerkt dat we al aan de overkant zijn aangekomen. Zijn maat roept hem en hij gaat direct weer aan het werk. Terwijl het grootste gedeelte van de auto's rechtsaf naar de snelweg gaan, slaan wij linksaf, een smal weggetje dat langs de baai loopt in de richting van Kotor. Onderweg komt er natuurlijk regelmatig een tegenligger aan en moeten we uitwijken naar een kleine verbreding van de weg. Billen knijpen als er een bus aankomt..... maar het lukt allemaal zonder problemen. Er zijn veel zwemplekjes voor toeristen gemaakt en er zijn veel appartementen en kamers te huur. Ik vraag me af waar je je auto moet parkeren. Zo veel ruimte is hier niet.
Er liggen twee enorme cruiseschepen in de baai, goed voor honderden passagiers (als het er geen duizend zijn!). Ze worden aan land gebracht door reddingsboten, die voor deze gelegenheid worden afgedaald. Op waterniveau zit een deur/luik, waardoor de passagiers kunnen instappen. Alles op weg naar Het oude Kotor, een havenstad die op de wereld erfgoedlijst van Unesco staat. Ook om deze stad zijn hoge muren gebouwd, een gracht eromheen. De hoge muren zigzaggen de berg op naar een vesting, vanwaaruit je een prachtig uitzicht moet hebben. Het weggetje bestaat alleen uit traptreden en je doet er ongeveer 3/4 uur over om boven te komen. Dat gaat voor ons niet lukken vandaag. De linkerknie van Ruud speelt steeds op en daarbij is het momenteel 32.4 graden in de schaduw. Het stadje was in de middeleeuwen een kolonie van Venetië en dat zie je terug in het straatbeeld. Veel kerkjes, smalle straatjes, terrasjes en winkeltjes. De reisleiders staan met bordjes omhoog de gegadigden om zich heen te verzamelen om het e.e.a. te vertellen. Wij passeren ze, we verstaan toch geen Japans of Russisch. Er zijn nogal wat katten in de stad, ze hebben er zelfs een museum voor ingericht! Na een rondwandeling gaan we even op een terrasje zitten en bestellen wat. Alle terrassen worden hier voorzien van grote draaiende ventilatoren die water vernevelen. Wel lekker koel, maar droog houd je het niet. Even lekker mensen kijken.....
Buiten de stadspoort staat een markt met groente, bloemen en fruit. Aangezien wij grote fan zijn van grote, zoete kersen kopen we hier een kilo en lopen weer naar de parkeerplaats. Ook op de weg is het hier razend druk. We keren op de rotonde om de kustweg te blijven volgen. De eerstvolgende stop wordt Perast, een klein dorpje dat voornamelijk wordt bezocht doordat er twee kleine eilandjes niet ver uit de kust liggen. Op Gospa od Škrpjela (Onze Vrouwe van de Rotsen) staat een kerkje en een museum, op het andere eilandje Sveti Đorđe staat een klooster en een begraafplaats voor edelen en is niet toegankelijk. Gospa is oorspronkelijk geen eiland, maar op deze plek zijn in beslag genomen schepen gevuld met rotsen tot zinken gebracht.
Het wordt nu alleen maar warmer en we rijden weer naar het noorden, op zoek naar een strandje, zodat we even een frisse duik kunnen nemen in de zee.
Ruud heeft een kookloze dag en dus gaan we op zoek naar een leuk restaurantje in Herceg novi. We parkeren de auto en lopen via de boulevard naar het uitgaanscentrum van de stad. Best nog een tippeltje, maar we vinden Kanoba Feral al snel. Links en rechts worden grote schalen met verse vis getoond en je kunt kiezen welke je wilt eten. Wij houden het bij biefstuk, ik ben niet zo'n visliefhebber. Buikje vol nog even verder over de boulevard gelopen. Wat een volk......
Thuis nog een kop koffie genomen en een wasje gedraaid; ook 's avonds droogt dat supersnel. Morgen weer een hangdagje......