Mooie vergezichten

Jasper-Banff
Gereden 343,5 km

Vandaag gaan we de Icefields Parkway afrijden, een rit van 233km van Jasper naar Lake Louise. Dit is een prachtige weg in elk jaargetijde. Alle bezienswaardigheden staan netjes aangegeven, je kunt zelf een programma samenstellen. Afgelopen nacht zijn we alle vier regelmatig even wakker geweest van piepgeluidjes en een wegrijdende auto. Yolanda vertelde dat de parkranger een tijdje in deze loop heeft gestaan met zijn auto. Misschien beren? Er staan nu een aantal tentgangers in de buurt, hadden zij bescherming nodig? Of waren zij juist de oorzaak? We zullen het nooit weten. Na het ontbijt eerst nog even de sanidump en tanken. Het aanvullen van water duurt voor Jos iets langer aangezien hij de eerste waterslang gebruikte die hij zag. Dit was non-potable water, niet geschikt om te drinken of te gebruiken voor het tandenpoetsen. Zijn watertank moest dus weer helemaal leeg en opnieuw gevuld. Ondertussen hebben Yo en ik even kunnen kijken in de camper van iemand anders. Hij dacht dat wij tweelingzussen waren.....nah jahh. We pakken de 93A zuidwaarts, normaliter een mooi alternatief voor de snelweg. Helaas was het wegdek niet al te best, maar ach, dan rijd je er al op. De eerste stop was voor de Athabasca Falls. Het was er enorm druk. Deze waterval wordt door een smalle kloof geperst en is van diverse kanten goed te bekijken. Je kunt je bijna niet voorstellen waar al dat water vandaan komt. Het moet toch een keer op zijn? Na dit punt komt de weg weer samen met de hoofdweg Hwy 93. De Sunwapta falls vallen iets tegen, doordat er een nieuwe brug gebouwd wordt. En dat net nadat we eindelijk een plekje hadden gevonden om de RV te parkeren.... diverse riviertjes stromen samen in de Sunwapta rivier, die ons aan de rechterkant blijft volgen. Plots rijden we voorbij de Skywalk, hebben we een bordje gemist? Dan maar verderop even keren en terugrijden. Verdories, je mag het terrein niet oprijden vanaf de weg. Weer keren. Later blijkt dat je bij het Icefields centre een kaartje kunt kopen en dat je dan met een bus wordt gebracht. Scheelt natuurlijk heel veel investeren in parkeerplaatsen, toch wel slim van meneer Brewster. We parkeren op de juiste plek van het Icefields centre. Er is sprake van topdrukte, echt het gouden laantje van de Parkway. Hiervandaan zien we de gletcher waar je met een speciale sneeuwbus naartoe kunt. Het idee om daar op de gletcher te staan is leuker dan het werkelijk is. Wij besluiten om even te genieten van het uitzicht. De bergen er omheen zijn net zo mooi om naar te kijken. We schatten de sneeuwlaag op de top naast de gletcher op zeker 30 meter. Er is nog genoeg te zien, met een broodje in de hand gaan we weer verder. We stijgen nu naar een hoogte van 2034 meter hoogte, onvoorstelbaar als je zelf onder zeeniveau woont.
Created with Outline

We stoppen nog even bij de Mistaya Canyon. Het pad loopt af tot op het niveau van het water. Het water dendert hier langs hele grote stenen plateaus waarop je kunt klauteren. Dit moet je met nat weer zeker niet gaan doen hoor! De rondingen in de rotsen zijn allemaal ontstaan door erosie van het water. Hier en daar blijft er wat water achter in een soort badkuipje. We hebben nu al zo'n 159 kilometer afgelegd en we moeten keuzes maken. We kiezen nog voor het Peyto Lake, een ruime 30 kilometer verderop. Daar aangekomen is er geen plek voor onze RV's, omdat er op een groot deel van het parkeerterrein nog een berg sneeuw ligt. We parkeren aan de weg en zullen verder gaan lopen. Helaas gaat dat voor Jos en Yolanda niet op, aangezien Jos een probleem heeft van een kroon die losgekomen is van zijn kies, na het eten van een dropje. We spreken af dat zij doorrijden naar Lake Louise of Banff om daar te informeren naar een tandarts. We treffen elkaar dan in Banff op de campground. Ruud en ik lopen op onze bergschoenen door de sneeuw naar het hoger gelegen uitkijkpunt. Onderweg komen we mensen op Croqs, teenslippers en zelfs op blote (!) voeten tegen, lijkt me iets slecht voorbereid. Met wat glibberen komen we op de gewenste plek. Het meer ligt aan de voet van een berg en is bekend om zijn diep blauwe kleur, die ontstaat door reflectie van de zon op mountaindust dat in het water terecht is gekomen. We maken natuurlijk diverse foto's, mede op verzoek van Yolanda. Als wij nog even op weg zijn naar Lake Moraine, dat tijdens onze eerste dagen niet toegankelijk was, krijgen we een sms-je dat Jos en Yolanda daar ook zijn. Morgen kan Jos terecht bij een tandarts in Banff. We klauteren alle vier het uitzichtpunt op, waar je een prachtig vrij uitzicht hebt over het "ten peaks lake" . Er liggen hier en daar nog een aantal ijsschotsen op het water, dat het plaatje alleen nog meer aantrekkelijk maakt. Ook dit meer is in en in blauw. Echt genieten hoor! Het is Rond half negen als we aankomen bij de Tunnel mountain campground in Banff. We gaan voor een plek met elektra, maar alleen een full hook-up is nog beschikbaar.. Ook goed hoor. We moeten nog even iemand wegsturen dop het plekje van Jos en Yolanda stond. Wel vervelend, maar er was blijkbaar een foutje gemaakt. Gelukkig vinden deze kampeerders het geen probleem om een ander plekje te regelen met de ranger. Avondeten is een latertje, maar wel een lekkere. Tijdens de koffie maken we verdere plannen voor de laatste week. Waar gaan we heen? Eerst morgenochtend maar naar de tandarts.....