Ruilhandel

Heerlijk nog even doezelen, we hebben weinig zin om uit bed te komen. Gordijntje open, weer een zonnetje dat schijnt, alleen is het hier en daar ook bewolkt. Vandaag ontbijt met brood, dat is meestal genoeg voor de hele dag: ham, kipfilet, aardbeienjam en Jif (de nationale ietwat zoute pindakaas). het os altijd uitproberen wat je lekker vindt in een ander land. In Amerika is het meestal of heel zoet of heel zout. Ook in het brood moet je je niet vergissen, er ligt veel zuurdesem brood, Ruud gruwelt er van..
Na een rondje over de campground te hebben gereden rijden we via de parallelweg weer de 101 op. Cape Sebastian en Pistol river Waren weer het uitstappen waard. Als je het strand op loopt zie je pas goed hoe groot die rotsen zijn die hier en daar op het strand staan. Je voelt je dan best klein. Nu is dat hier toch niet zo heel lastig, de gemiddelde Amerikaan is een stuk voller dan de gemiddelde Nederlander. dat scheelt wel 3-4 maatjes.
In Brookings tanken we en halen we nog wat etenswaar bij de Lokale supermarkt. Een paar mijl verderop moeten we stoppen bij de staatsgrens van Californië. Daar wordt gevraagd of we vers fruit bij ons hebben, waarop we negatief antwoorden. Later dacht ik aan die enkele kersen die nog in de groentela liggen. Nah ja, die zijn niet meer zo vers, haha. Als we nu de weg zouden vervolgen is het nog 360 mijl naar San Fransisco. Dat doen we maar niet, we slaan af naar de 199 westwaards. Deze weg loopt een stukje door Redwood Statepark en we proberen een scenic way naar de southfork van de Silver river. Weer een smal weggetje met overal bomen, aan de linkerkant van de weg slingert een riviertje over een enorme hoeveelheid kiezelstenen. na een minut of 40 zetten we de auto op een parkeerplaats voor koffie. We hebben geen idee waar deze weg precies naar toe gaat. Ik besluit het te vragen aan een man die met zijn gezin op pad is. Hij heeft geen idee, hij is hier niet bekend. Tsja, we kiezen eieren voor ons geld en gaan dezelfde weg maar weer terug. Weet jij veel waar we anders zouden zijn beland?
Bij Cave junction slaan we af en besluiten het information centre te bezoeken. Er zit iemand op de grond, tegen het pandje aan geleund, die verteld dat ze gesloten zijn. We zullen dan de borden bekijken om te zien of we wat wijzer worden. Nu hebben we gezien dat er een grote kans op bosbranden zijn (de wijzers staan in het rood!), maar de kant die wij op willen staat nog als veilig beschreven. De doodlopende weg komt uit bij een grottenstelsel waar je aan een rondleiding mee kunt doen. Dat lijkt ons wel wat. Halverwege de 25k lange weg vinden we een campground. Het lijkt een armoedig plekje, maar het is wel lekker rustig daar. We kiezen een plekje vlak bij de host van het kamp, dat voelt vertouwd in zo’n leeg bos. Als we terugkomen van een wandelingetje in de omgeving zien we een tussendoortje naar de camping. We worden aangesproken door een man die iets van Catweezle weg heeft: iet wat onverzorgd, met een baseball cap op zijn hoofd en een aantal rubberen polsbandjes. Hij dacht dat wij mogelijk ongein kwamen uithalen hier op de campground. Hij verontschuldigd zich en loopt met ons mee naar de camper. Hij verteld honderduit over andere Nederlanders van wie hij een keer een tijdschrift heeft gekregen. Daar was hij zo blij mee. Hij woont hier een half jaar, de andere helft van het jaar woont hij in het dorp aan de doorgaande weg., de campground gaart eind oktober dicht. We mogen, ondanks het brandgevaar, gebruik maken van de firepit, zolang het hout maar in de ring ligt. We vragen of hij hout voor ons heeft en komt na een kwartiertje met een grote doos houtblokken aanzetten. Hij wil hier geen geld voor hebben, we mogen het fijn opbranden. Als tegenprestatie zoek ik een Plus magazine op die ik uitgelezen heb en ga hem brengen. Hier en daar iets toegelicht over de inhoud van het blad, maar hij gaat het zelf helemaal vertalen als hij daar tijd voor heeft. Hij is als een kind zo blij, wij ook.
Na het avondeten (macaronie met tomaten, spinazie en een lenteuitje) is het tijd voor koffie bij het kampvuur. Nu nog een verslagje typen en de dag is alweer bijna om.

Gereden: 240 km
Overnachten: Greyback campground (10 dollar)