Baaldag

Eigenlijk heb ik vandaag geen zin om een verslag te schrijven. De hele dag zit tegen, maar ik wil jullie er toch niet van weerhouden. Zo’n dag hoort er blijkbaar ook bij.

Eerder deze reis heb ik per ongeluk een hoekje van een toiletgebouw geraakt met achteruit rijden. De schade valt reuze mee, maar het is toch zonde. Natuurlijk hebben we meteen alles geregeld bij de verzekering inclusief foto!s.
Balen.......

Vanmorgen zijn we opgestaan met oordoppen in onze oren. Het RV park bleek toch dichtbij wat lawaaimakers te liggen (vliegveld, treinen aan weerszijden van de rivier en de interstate om de hoek). De oordopjes hebben er gelukkig wel voor gezorgd dat we rustige hebben kunnen slapen.
We hebben wegnummer 30 richting het oosten gereden om Vista House en twee watervallen te bekijken, allemaal de moeite waard en ook de dagelijkse gymnastiek weer gehad in de vorm van een stevig klimmetje.
Even voor de Multnomah falls moeten we weer de snelweg op, omdat de afgesloten is vanwege schade (dat wisten we gelukkig gisteren al, dus niets aan de hand).
Het is druk op de Interstate 5 die ons langs Portland voert. De stad is zo groot, wij blijven liever uit de buurt en gaan andere dingen bekijken. Wij zoeken wat meer de natuur en de rust.
We nemen de afslag Battle Ground en Het is de bedoeling dat we om de vulkaan Mt. Helen rijden. Onderweg bekijken we nog de Ape Cave, een lavatube die ooit is gevonden door een clubje jongens, the apes. Sinds die tijd is de grot naar hun vernoemd. Bij de entree huren we een lamp. Dit bleek geen zaklantaren te zijn zoals eerder het geval, maar een heuze gaslamp. Wij de traptreden af en lopen door een donkere grot. We worden er een beetje giechelig van, “wanneer komen die apen nou?”.
We vervolgen na het bezoek de weg, maar komen uiteindelijk in een loop terecht. Is dit het einde van de weg? Hebben we iets gemist? Tomtom wil ons een grintpaadje op laten rijden, maar daar trappen wij iet in. Blijkbaar heb ik me toch vergist bij het plannen van de reis....dan maar weer terug naar de snelweg, want er is tussen de bergen geen andere route mogelijk. Ohhh, wat ben ik aan het balen, ik ben er ziek van.
We besluiten om dan nog maar een ruk over de snelweg te maken tot de afslag naar Mount Reinier. We tanken nog eens en gaan op zoek naar een slaapplek. Via RV parky rijden we naar een Statepark, maar als we daar aankomen is het een selfservice station en je moet een speciale pass hebben en die hebben wij natuurlijk niet. De camp host is not on duty, dus verlaten we het terrein maar weer. Het is ondertussen al 18.30uur en we hebben nog niets.

Gelukkig zit om de hoek nog een RV park “Harmony Lakeside RV park. Ze zijn al gesloten. Damn....
Ruud ziet dat er een oud vrouwtje aan komt lopen, zij woont naast de receptie. Zij is bereid om ons aan een plekje te helpen en Good Sam helpt nog een beetje mee met de korting. Gelukkig......we kunnen rustig slapen.
Na het eten kijken we nog even naar de gereden kilometers en de kilometerpakketten die we hebben gekocht. Nee he, we zitten al 80 mile over ons budget, dat wordt dus extra betalen. Nou, mijn dag kan niet stukker dan stuk.
Welke plannen gaan we nu maken? Wat zuinig doen met de kilometers? Misschien maar ergens 2-3 nachjes blijven pitten? Bah,bah,bah..... nu snap je wel waarom ik niet niet stond te popelen om een verslag te maken, maar ben ondertussen al weer aardig op dreef..... bij het afronden begint het te regenen.
Ik stop, morgen nieuwe kansen.

Gereden: 362 km!
Overnachten: Harmony Lakeside RV park (45 dollar)